Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΣΕ ΞΕΡΩ


Μη γυρνάς, μη μʼ αναζητάς
έκλεισαν οι δρόμοι της υπομονής.
Κλειδιά στο συρτάρι της προσμονής,
δεν θα βρεις όσο κι αν ψάξεις.
Μη γυρίσεις,
μη κοιτάξεις πίσω μόνο τη στάχτη που άφησες θα δεις.
Δεν αξίζει να γίνεις αλάτι για ένα λάθος.
Μη νομίζεις,
πως διορθώνεται το λάθος με καινούργιο,
πως το μυαλό ξεκουράζεται,
πως έχει πυθμένα,
πως έχει μέτρο και μέγεθος
ώστε να προγραμματίζεις την επιστροφή στο σημείο που έφυγες.
Το μόνο που σου μένει είναι η ανάμνηση,
αν και πάλι δεν κάνεις το λάθος να τη διαγράψεις.
Μπορείς να το κάνεις,
μα θα χάσεις ένα κομμάτι της ζωής σου.
Νομίζω πως είναι καιρός να συστηθούμε ξανά

3 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

I close my eyes, only for a moment, and the moment's gone...

Καλυψώ είπε...

Πιστευω σε ενα ωραιο παραμυθι....
Πιστευω πως οι ψυχες που ανηκουν
η μια στην αλλη ειναι
μοιραιο να ειναι μαζι.
Τα κορμια,ζουνε, φθειρονται,και πεθαινουν
η ψυχη ομως ειναι αιωνια
και αιωνια αναζητα εκεινο που ειναι
δικο της ,το αλλο εγω της,
εκεινο που την ολοκληρωνει.
Ζουμε πολλες ζωες και ο θανατος δεν ειναι
παρα μονο μια στιγμη στην αιωνιοτητα,μια παυση προσωρινη.
Θυσια μυστικη για μια νεα αρχη
Τιποτα δεν τελειωνει
Τιποτα δεν ειναι ικανο,η τοσο δυνατο ωστε να σπασει την αλυσιδα
Και αν μερικες φορες συμβει τοτε οι ψυχες ειναι δυστυχισμενες
Και αυτη ειναι η τιμωρια τους
που την ωρα που επρεπε δεν ειχαν την θεληση
να ψαξουν η να κρατησουν
την αδελφη ψυχη τους.
Ολοι εσεις μοναχικοι ταξιδιωτες της ζωης
καπου εκει εξω...
καποιος ειναι και σας περιμενει
μην αργειτε
μην φοβαστε
ακουστε το καλεσμα......
αυτο που η μοιρα ορισε....


κατι που ειχα γραψει και νομιζω ταιριαζει εδω

Σπύρος Μπένος είπε...

Καλυψώ,
τα αισθήματα δεν έχουν όρια, δεν έχουν ύλη, δεν έχουν όγκο απλά υπάρχουν για να θυμίζουν πως υπάρχει ζωή, εμείς πρέπει να τη ζήσουμε με το σκεπτικό ότι πάντα πρέπει να δίνουμε χωρίς ανταπόκριση πολλές φορές αλλά μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε.
Ευχαριστώ πολύ.