Σαν κάτσεις να πιεις με τη ζωή
τη μοίρα μην καλέσεις,
μην γίνεις φίλος της γιατί
πως θα την προκαλέσεις.
Σαν κάτσεις να πιεις με τη ζωή
η μοίρα θα ‘ρθει μοναχή,
πότε παρέα σου να πιει
πότε την πλάτη της να δείξει.
Ίσως η μοίρα σου να ‘ρθει
και απ’ το ποτήρι μου να πιει
τότε κι εμείς αγάπη μου
ίσως να είμαστε μαζί.
Γι’ αυτό λοιπόν μην προσπαθείς
τη μοίρα να προστάξεις,
γιατί αυτή μες τη ζωή
ελεύθερη και μόνη ζει
όπου γυρνά και όπου βρει
αδέσποτη γυρίζει
τις τύχες μας ορίζει.
τη μοίρα μην καλέσεις,
μην γίνεις φίλος της γιατί
πως θα την προκαλέσεις.
Σαν κάτσεις να πιεις με τη ζωή
η μοίρα θα ‘ρθει μοναχή,
πότε παρέα σου να πιει
πότε την πλάτη της να δείξει.
Ίσως η μοίρα σου να ‘ρθει
και απ’ το ποτήρι μου να πιει
τότε κι εμείς αγάπη μου
ίσως να είμαστε μαζί.
Γι’ αυτό λοιπόν μην προσπαθείς
τη μοίρα να προστάξεις,
γιατί αυτή μες τη ζωή
ελεύθερη και μόνη ζει
όπου γυρνά και όπου βρει
αδέσποτη γυρίζει
τις τύχες μας ορίζει.
2 σχόλια:
Είν' η καρδιά μου μια αυλή σ' ένα κελί που όλο μικραίνει
Μα εσύ που έχεις το κλειδί έλα και πες μου το γιατί
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει το όνειρο μου ξαποσταίνει
Νερό και αρμύρα να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας
anastasia,
κάνε την αυλή σου κήπο και στο κελί σου άσε φως να μπεί
και γίνε θάλασσα και ήλιος και βροχή,
εσύ να πάρεις το κλειδί να κάνεις μεγάλη τη μικρή ζωή.
Δημοσίευση σχολίου