Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ



Γλυκιά μου μην κλαις,
κι αν κλάψεις
το κλάμα σου να ’ναι βουβό,
απόψε που κλαίει η καρδιά
ας τη βροχή ν’ ακουστεί
και δάκρυ να γίνει.
Γλυκιά μου μην κλαις,
στα μάτια αυτά
μην αφήνεις τη θλίψη να ζει,
είναι καιρός πια να δεις
πως στη ζωή σου αυτή
το άλλο μισό περιμένει.
Γλυκιά μου μην κλαις,
κι ας του ανέμου τη βοή,
νανούρισμα στη νύχτα σου
να γίνει.
Γλυκιά μου μην κλαις,
η άνοιξη που καρτεράς να ‘ρθει,
μες την καρδιά σου
πρώτα πρέπει να ανθίσει,
θα καταλάβεις τότε και θα δεις
πως στον χειμώνα της ζωής
όταν βρεθείς,
σαν άνοιξη κι αυτός θα μοιάζει.
Γλυκιά μου μην κλαις
κι ας τη βροχή και του ανέμου τη βοή
τραγούδι στο ξημέρωμα
να γίνουν.

2 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Οι δρόμοι είναι ήδη χαραγμένοι.
Τα μονοπάτια γνώριμα.
Τι να σου πω και τι να πεις!!
Τα είπανε άλλοι για μας
Και είναι αργά…
Είναι αργά πια,
Μην γυρίσεις το βλέμμα.
Για κάποιους το φως θα είναι πάντοτε θολό.
Ούτε λεπτό μη με κοιτάξεις καθώς θα χάνομαι.
Ότι θ΄αφήσω πίσω μου είναι ότι μου χάρισες
Κι ότι θα πάρω φεύγοντας είναι ότι έχω κερδίσει….

Σπύρος Μπένος είπε...

anastasia,
πάντα στο στόχο και πάντα στο κέντρο του, μην διανοηθείς να ξεφύγεις, τον ξέρεις τον πόνο.