Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

ΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ


Άφησα το όνειρό μου να αγγίξεις
και του έρωτα τη δίψα να γευτείς.
Άφησα τη καρδιά μου να ανοίξεις
μήπως εκεί μπορείς να ζεσταθείς.

Άφησα το δάκρυ να χαϊδέψεις
και αγκαλιά, τον πόνο σου να πεις.
Άφησα τα μάτια μου να βρέξεις
μήπως διψάσεις κάποτε και πιεις.

Άφησα τη σκέψη μου να κλέψεις
και στο μυαλό μου σ’ έβαλα να ζεις.
Άφησα στη ψυχή μου να χωρέσεις
μήπως εκεί θελήσεις να κρυφτείς.

Μ’ αν κουραστείς, μη βιαστείς
και αντίο εύκολα να πεις
άδικο θα ‘ναι πριν χαθείς
ανάμνηση να γίνεις.

4 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

...Κάπου αλλού ταξιδεύεις
και όμως πλάϊ μου είσαι
μέσ' την τρέλα του κόσμου
μ' αγνοείς κι αγνοείσαι....

Σπύρος Μπένος είπε...

Κάπου αλλού ταξιδεύω
μα στο πλάϊ σου είμαι
μεσ' την τρέλα του κόσμου
σου φωνάζω, μ' αρνείσαι.

Κάπου αλλού ταξιδεύω
μα που ξέρεις στο τέλος
είναι η μοίρα μας ίσως
να βρεθούμε επιτέλους.

Ανώνυμος είπε...

Δεν κατάλαβα πως έφτασα εως εδώ, σημασία εχει ότι σε διαβζαω ώρα τώρα και ριγώ.

Σπύρος Μπένος είπε...

freedula,
ευχαριστώ για το διάβασμα και προπαντώς για το συναίσθημα.